ARTIKEL IN ONTWIKKELING
Lange tijd was het de gewoonte om in en rond kerken te begraven, midden in dorpen en steden. Alleen zelfmoordenaars, gehangenen of vreemdelingen kregen op een bedelaarskerkhof of gewoon onder de galg hun graf. De Joden begroeven hun doden buten de steden en dorpen. In de 18de eeuw werd de roep om het begraven in kerken en binnen de bebouwde kom te beëindigen echter steeds luider.
Eind 18de eeuw werd op een aantal plaatsen in Nederland een nieuw type begraafplaats aangelegd, bewust buiten de bebouwde kom. Hoewel in aantal gering had het initiatief enige navolging, maar het idee stuitte bij het gewone volk op groot verzet. Na de Franse inval in 1795 zou het begraven in kerken steeds meer onder druk komen te staan.