Nederland kent ongeveer 4500 begraafplaatsen. Daarvan is een deel gesloten (ca. 800) of nagenoeg geruimd (ca. 215). Ook zijn er nog ca. 600 verdwenen begraafplaatsen, zoals het Verloren kerkhof van Schalkwijk. (bron Dodenakkers).
Gemeentelijke en bijzondere begraafplaatsen
In Nederland is alles over begraafplaatsen en crematoria geregeld in de Wet op de lijkbezorging. In deze wet worden twee soorten begraafplaatsen genoemd:
- gemeentelijke begraafplaatsen. Deze worden beheerd door een gemeente of meerdere gemeentes samen
- bijzondere begraafplaatsen. Deze worden beheerd door een religieuze gemeenschap (katholiek, hervormd, luthers, gereformeerd, joods, islamitisch), bedrijf / instelling of een ‘natuurlijk persoon’ (iemand die 18 jaar of ouder is).
Daarnaast wordt er onderscheid gemaakt in:
- historische begraafplaatsen
- natuurbegraafplaatsen
- natuurlijke (ecolgische) begraaafplaatsen
- kloosterbegraafplaatsen
- familiebegraafplaatsen
- begraafplaatsen bij psychiatrische instellingen
- verloren kerkhoven
- buitenbegraafplaatsen
- begraafplaatsen (begraafplaats die na 1 januari 1829 buiten de bebouwde kom van een stad werd aangelegd.
- dierenbegraafplaatsen (begraafplaatsen specifiek voor huisdieren)
- drenkelingenbegraafplaatsen (begraafplaatsen voor drenkelingen, zoals Vredenhof, Schiermonnikoog)
- erebegraafplaatsen (Nationaal Ereveld Loenen)
- noodbegraafplaatsen (begraafplaatsen om in noodgevallen (bijvoorbeeld bij te verwachten grote aantallen slachtoffers van oorlogsgeweld of epidemieën) te kunnen blijven begraven,
- oorlogsbegraafplaatsen